Μια φορά κι ένα καιρό, ήταν ένα κορίτσι που το έλεγαν Μελίνα. Η μαμά της πέθανε κι ο μπαμπάς της ξαναπαντρεύτηκε μια κακιά άλλη γυναίκα, τη μητριά.
Η μητριά τη μάλωνε συνέχεια και συνέχεια την κλείδωνε έξω από το σπίτι.
Μια μέρα η Μελίνα πήρε μια σκάλα κι ανέβηκε στην σκεπή και μπήκε από την καμινάδα. Και η μητριά δεν την κατάλαβε επειδή μπήκε κρυφά.
Πήγε σε ένα δωμάτιο με πολλά βιβλία. Διάλεξε ένα και το διάβασε και της ήρθε μια ιδέα.
Βγήκε έξω στον κήπο και βρήκε μια πορτοκαλιά και μάζεψε λίγα πορτοκάλια.
Τα έστυψε και τα έκανε χυμό να τον πάει στη μητριά της και η μητριά στην αρχή νευρίασε.
Αλλά ήπιε τον χυμό και της άρεσε πολύ επειδή ήταν νόστιμος και θρεπτικός. Κι από τότε η μητριά έγινε κι αυτή γλυκιά και καλή.
Κι έζησαν αυτοί καλά και αγαπημένα κι εμείς καλύτερα.
Το παραμύθι έγραψαν τα παιδιά στα πλαίσια του περιβαλλοντικού προγράμματος "χρυσαφένιο τόπι πάνω στο κλαδί" .
Το παραμύθι έγινε ψηφιακό με το λογισμικό storyjumper. Για να το δείτε, πατήστε εδώ