Ο εγωιστής Γίγαντας – Νηπιαγωγείο Τραγανού

Όσκαρ Ουάιλντ

“Ο ΕΓΩΙΣΤΗΣ ΓΙΓΑΝΤΑΣ”

ΜΟΥΣΙΚΗ Μπαίνουν οι αφηγητές
ΑΦΗΓΗΤΗΣ	Κάθε απόγευμα, φεύγοντας από το σχολείο, τα παιδιά μιας μακρινής πολιτείας, το?χαν συνήθεια να παίζουν στον κήπο ενός μεγάλου κάστρου.
ΑΦΗΓΗΤΗΣ	Το κάστρο έλεγαν ότι ανήκε σε έναν γίγαντα μα κανείς δεν τον είχε δει ποτέ.
ΑΦΗΓΗΤΗΣ	Ο κήπος όμως, ήταν πελώριος, μαγευτικός,με απαλή χλόη και χιλιάδες πολύμορφα λουλούδια.
ΑΦΗΓΗΤΗΣ	Τριγύρω οι μηλιές, οι κερασιές και οι ροδακινιές πότε μοσχομύριζαν ανθισμένες και πότε γέμιζαν ζουμερά φρούτα που χρύσιζαν κάτω από τις ακτίνες του ήλιου.
ΜΟΥΣΙΚΗ Μπαίνουν τα παιδιά
ΠΑΙΔΙ 1^ο	Πόσο ευτυχισμένα είμαστε εδώ!
ΠΑΙΔΙ 2^ο	Είναι ο πιο όμορφος κήπος που έχω δει!
ΠΑΙΔΙ 3^ο	Ναι. Τόσο όμορφα λουλούδια δεν υπάρχουν πουθενά αλλού.
ΠΑΙΔΙ 4^ο	Και τα φρούτα στα δέντρα είναι τόσο λαχταριστά! Έτσι μου?ρχεται να τα δοκιμάσω όλα!
ΠΑΙΔΙ 5^ο	Πάμε να κόψουμε. Μμμμ! Μου τρέχουν τα σάλια από τώρα!
ΠΑΙΔΙ 6^ο	Άντε! Βιαστείτε. Να προλάβουμε να παίξουμε κι άλλο. Όπου να΄ναι θα νυχτώσει!
ΠΑΙΔΙ 7^ο	Ναι, γιατί μετά πρέπει να γυρίσουμε σπίτι.
Βγαίνει ο γίγαντας
ΓΙΓΑΝΤΑΣ	Τι κάνετε εδώ;
Τα παιδιά τρομάζουν ? χωρίζονται
ΓΙΓΑΝΤΑΣ	Ποιος σας έδωσε την άδεια να παίζετε στον ΔΙΚΟ μου κήπο και να κόβετε τα φρούτα μου;; Φύγετε! Και να μη σας ξαναδώ μπροστά μου!
τρομάζουν πάνε αριστερά στη σκηνή
ΓΙΓΑΝΤΑΣ	Ο κήπος είναι μοναχά ΔΙΚΟΣ μου!Γιάυτό θα χτίσω ένα πελώριο τοίχο ολόγυρα στον κήπο και δεν θα επιτρέπω σε ΚΑΝΕΝΑΝ να παίζει εδώ, εκτός από μένα!
Στήνει τον τοίχο
	Ακούς εκεί! Δεν πρόλαβα να πάω στον φίλο μου το δράκο της Κόρνης, κι αυτά τα παλιόπαιδα τρύπωσαν μέσα!
φεύγει
ΠΑΙΔΙ 1^ο	Τι κρίμα! Μας έκλεισε έξω!
ΠΑΙΔΙ 2^ο	Και τώρα, δεν έχουμε που να παίξουμε!
ΠΑΙΔΙ 3^ο	Τι εγωιστής που είναι ο γίγαντας!
ΠΑΙΔΙ 4^ο	Δεν αγαπάει καθόλου τα παιδιά!
ΠΑΙΔΙ 5^ο	Μόνο τον εαυτό του σκέφτεται!
ΠΑΙΔΙ 6^ο	Πάμε να φύγουμε, τότε..
ΠΑΙΔΙ 7^ο	Πάμε, πάμε γρήγορα
	Φεύγουν από την σκηνή ΜΟΥΣΙΚΗ
ΑΦΗΓΗΤΗΣ	Ήρθε η βαρυχειμωνιά! Κι ύστερα ήρθε η Άνοιξη κι έλιωσε τα χιόνια και η γη ξαναπρασίνισε κι άνθισε κάτω από τις ζεστές αχτίνες του ήλιου.
ΑΦΗΓΗΤΗΣ	Όμως στο κάστρο του γίγαντα,ο χειμώνας δεν έλεγε να τελειώσει! Τα πουλιά βουβάθηκαν, τα δέντρα μαράθηκαν?
ΑΦΗΓΗΤΗΣ	Μόνο το χιόνι κι η παγωνιά είχαν χαρά?
Μπαίνει η παγωνιά
ΠΑΓΩΝΙΑ	Μα αυτός , είναι ένας θαυμάσιος κήπος! Ελάτε χιονούλες μου!
Μπαίνουν οι χιονούλες – σε σειρά λένε ποίημα
ΧΙΟΝΟΥΛΑ 1^η	Είμαστε οι άσπρες οι χιονούλες, του χειμώνα οι νυφούλες, άσπρες, όμορφες γλυκές, παγωμένες κι απαλές. Άσπρο φόρεμα φοράμε, χιόνι κάτασπρο σκορπάμε, στις αυλές και στα δεντράκια, και στα όμορφα σπιτάκια.
ΧΙΟΝΟΥΛΑ	Είμαστε τα κάτασπρα χιονάκια,και χιονίζουμε γλυκά, απαλά παντού. Χιονίζουμε τα μικρά τα χωριουδάκια,και τα ελατάκια του βουνού. Κάτασπρα τα ντύνουμε,όσα ακουμπάμε,πάπλωμα λευκό το χιόνι,όλα τα κουκουλώνει.
ΧΙΟΝΟΥΛΑ 3^η	Είμαστε χιονούλες,όμορφες κι ασπρούλες,σε κάθε μας στροφή, παγώνουμε τη γη. Χορεύουμε στον αέρα,χιονίζουμε πέρα ως πέρα,φέρνουμε κρύο, παγωνιά,μες στον κήπο σε κάθε γωνιά.
ΧΙΟΝΟΥΛΑ 4^η	Είμαστε οι άσπρες οι νυφάδες,του κατάλευκου χιονιού,με το άσπρο μας φουστάνι θα ντυθεί,η φύση και θα στολιστεί. Με τη δική μας παγωνιά, την κρύα τούτη τη βραδιά,Ο γίγαντας θα σκεπαστεί,κι η Άνοιξε δεν θα ξαναρθεί.
ΠΑΓΩΝΙΑ	Εμπρός χιονούλες μου ! Ας παγώσουμε αυτόν τον κήπο κι ας τα ντύσουμε όλα λευκά. Έτσι θα μείνουμε εδώ για πάντα!
ΜΟΥΣΙΚΗ
Χορεύοντας γυρίζουν τα λουλούδια τελειώνοντας φεύγουν ? τελευταία η παγωνιά
ΓΙΓΑΝΤΑΣ	Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί η Άνοιξη άργησε να?ρθει. Ελπίζω να φτιάξει ο καιρός!
ΜΟΥΣΙΚΗ Μπαίνουν οι αφηγητές
ΑΦΗΓΗΤΗΣ	Όμως η Άνοιξη δεν ήρθε ποτέ. Μήτε το καλοκαίρι.
	Μπαίνει το αγόρι
ΑΦΗΓΗΤΗΣ	Κι έτσι ήταν πάντα χειμώνας εκείκαι το χιόνι και η παγωνιά ασταμάτητα χόρευαν ανάμεσα στα δέντρα.
ΑΦΗΓΗΤΗΣ	Κάποιο πρωινό,ο γίγαντας ήταν ξαπλωμένος στο κρεβάτι του,με ανοιχτά μάτια, όταν άκουσε μια θεσπέσια μελωδία?.
ΜΟΥΣΙΚΗ Μπαίνει το αγόρι
ΓΙΓΑΝΤΑΣ	Θαρρώ πως η Άνοιξη ήρθε επιτέλους!

	Μπα! Λάθος έκανα! Όλα είναι ακόμα παγωμένα!

	Μα, για στάσου. Κάποιος είναι εκεί!

	Καημένε μου μικρούλη! Δεν μπορείς ε; Στάσου. Θα σε βοηθήσω εγώ!

Ανεβάζει το αγόρι. Το αγόρι γυρίζει τα λουλούδια. Αγκαλιάζει και φιλάει τον γίγαντα.
ΓΙΓΑΝΤΑΣ	Τώρα τα καταλαβαίνω όλα. Ο εγωισμός μου κρατούσε την Άνοιξη μακριά. Καλά να πάθω! Ήμουν σκληρός με τα παιδιά. Τώρα όμως θα γκρεμίσω τον τοίχο για να μπορούν να έρχονται και να παίζουν όποτε θέλουν στον κήπο.
Καθώς γκρεμίζει – Φεύγει το αγόρι/ μπαίνουν οι πεταλούδες και γυρίζουν τα «λουλούδια». ΜΟΥΣΙΚΗ Μπαίνουν τα λουλούδια και η άνοιξη: κάνει βόλτες
ΑΝΟΙΞΗ	Ήρθα σαν αρχόντισσα,νυφούλα στολισμένη,η άνοιξη με λούλουδα ροδοστεφανωμένη. Λιώσαν τα χιόνια στα βουνά, ο ήλιος λαμπρός προβάλλει, στα πράσινα ντυθήκανε,κήποι, βουνά και κάμποι.
ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ	Εμείς πρωί ξυπνήσαμε,και τρέξαμε κοντά σας. Ξυπνήστε και ανοίξτε,τα ωραία πέταλά σας.
ΠΕΤΑΛΟΥΔΑ	Εμείς ξυπνήσαμε πρωί,γιατί δουλειά μας καρτερεί. Νέκταρ και γύρη για να βρούμε,γι?αυτό τριγύρω σας πετούμε.
ΛΟΥΛΟΥΔΙ	Είμαστε μικρά λουλούδια,όμορφα χρωματιστά,και γεμίζουμε τον κήπο, με ωραία μυρωδιά.
ΛΟΥΛΟΥΔΙ	Μόλις φύγει ο χειμώνας,με τα κρύα τα πολλά,ξεφυτρώνουμε ένα-ένα,με χαρούμενη καρδιά.
ΛΟΥΛΟΥΔΙ	Η άνοιξη μας ήρθε,εμπρός καλά παιδιά,σαν τα μικρά πουλάκια,στους κήπους, στα βουνά.
ΛΟΥΛΟΥΔΙ	Τη φύση να χαρούμε,με γέλια με χαρές,στους λόφους, στα λιβάδια,και στις βουνοπλαγιές.
ΛΟΥΛΟΥΔΙ	Μ? αηδόνια, χελιδόνια,να σμίξουν οι φωνές,και με τα λουλουδάκια,να σμίξουν οι καρδιές.
Φεύγουν τα λουλούδια ? πεταλούδες πετούν ανάμεσα κ φεύγουν ? φεύγει η άνοιξη ΜΟΥΣΙΚΗ Μπαίνουν αφηγητές
ΑΦΗΓΗΤΗΣ	Και έτσι έγινε. Κάθε απόγευμα, φεύγοντας από το σχολείο,τα παιδιά έρχονταν στον κήπο του γίγαντα,κι έπαιζαν μέχρι να πέσει ο ήλιος.
ΑΦΗΓΗΤΗΣ	Μια σκέψη όμως βασάνιζε τον γίγαντα.Δεν ξαναείδε ποτέ εκείνο το αγόρι.
Βγαίνει ο γίγαντας. Κοιτάζει στο δέντρο λυπημένος. Μπαίνει πάλι μέσα
	Ρωτούσε τα παιδιά μήπως το είχαν δει,αλλά εκείνα δεν ήξεραν που είναι.
	Κι ο γίγαντας ήταν πολύ λυπημένος,γιατί του έλειπε ο μικρός του φίλος.
ΑΦΗΓΗΤΗΣ	Τα χρόνια πέρασαν.Ο γίγαντας γέρασε ήρεμος,τριγυρισμένος πάντα από χαρούμενα παιδιά.
Βγαίνει ο γίγαντας στην πόρτα του κάστρου. Το βλέπει. Τρίβει έκπληκτος τα μάτια. Πηγαίνει κοντά του και το αγκαλιάζει.
ΓΙΓΑΝΤΑΣ	Καλέ μου φίλε, πόσο μου έλειψες!
Πιάνει το αγόρι από τα χέρια. Το αγόρι κάνει μορφασμό πόνου. Του γυρίζει τις παλάμες από κάτω. Τα βλέπει ο γίγαντας. Θυμώνει.
ΓΙΓΑΝΤΑΣ	Ποιος τόλμησε να σε πληγώσει; Πες μου, κι εγώ θα πάρω το μεγάλο μου σπαθί,να τον κόψω κομμάτια!
ΑΓΟΡΙ	Κανένας!Αυτές είναι οι πληγές της αγάπης!
Ο γίγαντας ηρεμεί ? γονατίζει και έκπληκτος ρωτάει
ΓΙΓΑΝΤΑΣ	Ποιος είσαι;
ΑΓΟΡΙ	Μ? άφησες κάποτε να μπω στον κήπο σου. Απόψε θα?ρθεις μαζί μου στον δικό μου κήπο.Τον Παράδεισο.Θα ανέβουμε μαζί το μονοπάτι του ουράνιου τόξου μέχρι τον ουρανό.
Μπαίνει ο αφηγητής ? πέφτει το ουράνιο τόξο Τον παίρνει από το χέρι και φεύγουν (το αγόρι αριστερά)
ΑΦΗΓΗΤΗΣ	Την άλλη μέρα,τα παιδιά βρήκαν τον γίγαντα αποκοιμισμένο για πάντα κάτω από το δέντρο με τα ασημένια λουλούδια,που έσκυβαν τρυφερά για να τον σκεπάσουν.
	ΜΟΥΣΙΚΗ