Το ομώνυμο παραμύθι του Μάνου Κοντολέοντος μας μάγεψε από την πρώτη στιγμή. Έτσι αποφασίσαμε να το διαμορφώσουμε σε θεατρικό έργο. Το πρόβλημα όμως, που είχαμε να αντιμετωπίσουμε ήταν οι λίγοι ρόλοι που μας έδινε. Έτσι, προσωποποιήσαμε στοιχεία της φύσης προκειμένου να κερδίσουμε περισσότερους ρόλους.
ΜΑΝΟΥ ΚΟΝΤΟΛΕΟΝΤΟΣ
“ΧΡΥΣΑΦΕΝΙΑ – ΑΣΗΜΕΝΙΑ
ΝΥΧΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ”
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Μπαίνει ο Πραματευτής-τραγουδάει με την κιθάρα του
| Πραματευτής: | Ρίχνω τριαντάφυλλο στον ήλιο και στο φεγγάρι γιασεμί μια ιστορία ν΄ αρχινήσει σαν παραμύθι ν΄ ακουστεί. |
Χαιρετά με υπόκλιση βαθιά με το καπέλο στο χέρι.
ΣΚΗΝH ΠΡΩΤΗ
ΜΟΥΣΙΚΗ 1
Μπαίνουν οι δύο αφηγητές
| ΑΦΗΓΗΤΗΣ 1: | Το ασήμι λένε, το αγαπάει η νύχτα |
| ΑΦΗΓΗΤΗΣ 2: | Και το χρυσάφι, έτσι και πάλι λένε, το αγαπάει η μέρα. |
| ΑΦΗΓΗΤΗΣ 1: | Μα ήταν κάποτε δυο φίλες που αγαπούσαν πολύ η μία την άλλη. Η Ασημένια η κόρη του φεγγαριού |
| ΑΦΗΓΗΤΗΣ 2: | και η Χρυσαφένια, η κόρη του ήλιου. |
| ΑΦΗΓΗΤΗΣ 1: | Η Ασημένια άστραφτε σαν το φεγγάρι |
| ΑΦΗΓΗΤΗΣ 2: | Η Χρυσαφένια έλαμπε σαν τον ήλιο. |
Φεύγουν οι αφηγητές.
Μπαίνουν ο Ήλιος, οι Ηλιαχτίδες και η Χρυσαφένια . Χορευτικό:
| Ηλιαχτίδα 1: | Ένας είναι ο ήλιος, ολόχρυσος, λαμπρός που βγαίνει κάθε αυγούλα και δίνει σε όλους φως. |
| Ηλιαχτίδα 2: | Ένας είναι ο ήλιος που ακτινοβολεί, ζεσταίνει κι ομορφαίνει την όμορφη μας γη. |
| Ηλιαχτίδα 3: | Χαρούμενος προβάλει απ’ την Ανατολή, ανοίξτε παραθύρια και πόρτες για να μπει. |
| Ηλιαχτίδα 4: | Ολόχρυσέ μας ήλιε που στέκεις στα ψηλά, κι όλα παντού τα βλέπεις στη γη τόσο καλά. |
| Ο Ήλιος πλησιάζει τη Χρυσαφένια | |
| Ήλιος: | Κόρη μου, οι αχτίδες μου χρυσάφι στα μαλλιά σου το φως μου το ζεστό, φέγγει στο πρόσωπό σου. Όλοι οι άνθρωποι σε θέλουν κοντά τους και σε αγαπούν, γιατί ζεσταίνεις αυτούς και την καρδιά τους. |
Ο Ήλιος και οι Ηλιαχτίδες πηγαίνουν πίσω .
Φεύγουν μόλις μπει ο Πραματευτής
Μπαίνει ο Πραματευτής τραγουδώντας (στο ρυθμό του «χάρτινο το φεγγαράκι») με την κιθάρα του.
Έχει την πραμάτεια του κρεμασμένη μπροστά στο στήθος του
| Πραματευτής: | Πάρτε κορίτσια ωραία χτενάκια χίλια στολίδια, χίλια καλά, πάρτε τσατσάρες και τσιμπιδάκια, πάρτε κορδέλες για τα μαλλιά. |
Βλέπει την Χρυσαφένια και σταματάει το τραγούδι. Την κοιτάζει με θαυμασμό.
| Χρυσαφένια: | Γιατί σταμάτησες; Τι πουλάς; |
| Πραματευτής: | Σταμάτησα , γιατί είδα το τραγούδι μου να γίνεται αλήθεια πάνω στο πρόσωπό σου. Και μη με ρωτάς τι πουλάω. Κανένα από τα στολίδια μου δεν μπορεί τη δική σου ομορφιά να στολίσει! |
| Η Χρυσαφένια κοιτάζει τις κορδέλες | |
| Χρυσαφένια: | Μου αρέσει αυτή η κορδέλα η κόκκινη. |
| Πραματευτής: | Θέλω δώρο να στην κάνω. |
| Η Χρυσαφένια χαμογελάει και τη δένει γύρω από τα μαλλιά της | |
| Χρυσαφένια: | Η φίλη μου τραγουδάει πολύ όμορφα. Σαν εσένα. Θα την φωνάξω να πείτε ένα τραγούδι μαζί. |
Τη φωνάζει. Βγαίνει η Ασημένια. Ο Πραματευτής σκυθρωπιάζει.
| Πραματευτής: | Τι θέλει το γκρίζο σύννεφο δίπλα στην λάμψη του ήλιου; |
| Χρυσαφένια: | Άκουσε την, σε παρακαλώ! |
| Ο Πραματευτής μαζεύει την πραμάτεια του | |
| Πραματευτής: | Μέσα στη νύχτα το τραγούδι μου ακούγεται σαν θρήνος. Κι εμένα μου αρέσουν τα τραγούδια της χαράς. |
| Ο Πραματευτής φεύγει.
Η Ασημένια λυπημένη |
|
| Ασημένια: | Παράξενοι που είναι οι Άνθρωποι! |
| Χρυσαφένια: | Είναι γιατί θέλουν μόνο να βλέπουν κι όχι να αισθάνονται. |
Βγαίνουν το Φεγγάρι με τα Αστέρια ? χορευτικό:
| Αστέρι 1 : | Στρογγυλό τα πρόσωπό σου, ασημένιο, φωτεινό, το σκοτάδι κάνεις μέρα σαν γελάς στον ουρανό |
| Αστέρι 2: | Τι όμορφο που φαίνεσαι στον ουρανό φεγγάρι, όταν τις νύχτες δίνεις φως, μες στο βαθύ σκοτάδι |
| Αστέρι 3: | Όταν στο θόλο του ουρανού περίπατο πηγαίνεις, να’ ξερες φεγγαράκι μου πόσες καρδιές μαγεύεις! |
| Αστέρι 4: | Κι όταν μας φέγγεις και γελάς μες στα παράθυρά μας και μες στα κρεβατάκια μας, χαϊδεύεις τα μαλλιά μας! |
| Το φεγγάρι πλησιάζει την Ασημένια. | |
| Φεγγάρι: | Κόρη μου μη λυπάσαι. Η δική σου ομορφιά έρχεται μέσα από τους ίσκιους της νύχτας, τα όνειρα τα ξεχασμένα.Όταν η πλάση ησυχάζει και βυθίζεται στη γαλήνη από το δικό μου αχνό φως. Όταν τα πλάσματα της γης |
Ακούγεται λάλημα πουλιού. Μπαίνει το πουλί. Πετάει για λίγο.
Η Ασημένια το παρατηρεί έκθαμβη.
| Ασημένια: | Τι όμορφο που είσαι!
Τα χρώματα των φτερών σου στολίζουν τη νύχτα.. |
| Πουλί: | Δεν θέλει η νύχτα τα δικά μου χρώματα να την στολίσουν. Τα φτερά μου χάσανε τη λάμψη τους μπρος στο δικό σου πρόσωπο! |
| Ασημένια: | Κι όμως! Δίνεις χρώμα μες στο σκοτάδι όπως τα όνειρα σαν έρχονται στη μέση του ύπνου. Η φίλη μου ζωγραφίζει. Θα την φωνάξω να φτιάξει την εικόνα σου. |
| Τη φωνάζει. Βγαίνει η Χρυσαφένια. Το πουλί τρομάζει. Χτυπά τις φτερούγες του. |
|
| Πουλί: | Βγήκε και πάλι ο Ήλιος κι ο κυνηγός θα με δει και θα μου ρίξει τη σαΐτα του. Οι άνθρωποι στο φως της μέρας κυνηγάνε και σκοτώνουν τα ζώα. |
| Το πουλί γυρίζει να φύγει. | |
| Ασημένια: | Στάσου, σε παρακαλώ! |
| Πουλί: | Από το φως, τα χρώματα μου ξεθωριάζουν. Και της σαΐτας τον πόνο πώς να αγνοήσω; |
Φεύγει το πουλί. Η Χρυσαφένια λυπημένη
| Χρυσαφένια: | Ανόητα που γίνονται συχνά τα πουλιά! |
| Ασημένια: | Είναι γιατί προτιμούν οι άνθρωποι να τα αισθάνονται κι όχι να τα βλέπουν. |
Αγκαλιάζονται λυπημένες
ΣΚΗΝΗ ΔΕΥΤΕΡΗ
ΜΟΥΣΙΚΗ 2
Βγαίνει ο ΑΦΗΓΗΤΗΣ 3
| ΑΦΗΓΗΤΗΣ 3: | Μπορεί να λένε ότι το ασήμι το αγαπά η νύχτα και το χρυσάφι η μέρα. Αλλά οι δυο φίλες αγαπούσαν η μια την άλλη και θέλανε να ζούνε μαζί, κι οι δυο και με όλους. Και μέσα στη φλυαρία της μέρας και μέσα στη σιωπή της νύχτας. |
| Χρυσαφένια: | Ίσως κάπου στον κόσμο να υπάρχει ο τόπος που και τις δυο μας θα καλοδεχτεί. |
| Ασημένια: | Ίσως κάποτε, κάτι να γίνει, που να θέλει και τη ζεστασιά του ήλιου και την παγωνιά του φεγγαριού. |
| Χρυσαφένια: | Να πάμε να βρούμε τον τόπο αυτόν |
| Ασημένια: | Να ψάξουμε για το θαύμα. |
Πιάνονται από το χέρι και περπατούν.
ΜΟΥΣΙΚΗ 3
Μπαίνει ο ΑΦΗΓΗΤΗΣ 4:
| ΑΦΗΓΗΤΗΣ 4: | Και πήραν τους δρόμους του κόσμου. Και προχωρούσαν-προχωρούσαν. Μα όλοι οι τόποι ίδιοι ήτανε. Ίδιοι και οι άνθρωποι. Το θαύμα πουθενά δεν τύχαινε να το συναντήσουν. Έτυχε μια μέρα, σ΄ένα δάσος να βρεθούνε.. |
ΜΟΥΣΙΚΗ 4
Μπαίνει η φωτιά. Κινείται σε όλη τη σκηνή και σκεπάζει με την κάπα της τα πάντα
| Φωτιά: | Ζέστη δυνατή, πύρωσε τα πρόσωπα. Μαύρε καπνέ, πνίξε τα ρουθούνια. Φλόγες! Φλόγες μου πηγαίνετε παντού. Να ξεχυθείτε ολόγυρα να φτάσετε ως τον ουρανό να κρύψετε τον ήλιο! |
| Χρυσαφένια: | Τι συμβαίνει; |
| Ασημένια: | Φωτιά! Φλόγες ολόγυρά μας! |
| Χρυσαφένια: | Πως θα σωθούμε; |
| Μπαίνει τρέχοντας ο στρατιώτης | |
| Στρατιώτης: | Εγώ θα σε σώσω. Θα σε πάρω πάνω στο άλογό μου και θα περάσουμε τις φλόγες |
| Χρυσαφένια: | Μόνη μου δεν έρχομαι |
| Στρατιώτης: | Το άλογό μου μόνο μία μπορεί ακόμα να σηκώσει. Εσένα! Έλα, μην αργείς |
| Της απλώνει το χέρι του. Η Χρυσαφένια δεν πηγαίνει | |
| Ασημένια: | Φύγε εσύ ! |
| Τρέχει κοντά στη φωτιά. Της πιάνει τα χέρια- εμποδίζει τις κινήσεις της.
Η Φωτιά αντιστέκεται για λίγο. Στο τέλος ηρεμεί και αποχωρεί μαζεμένη. |
|
| Χρυσαφένια: | Θαύμα! |
| Ασημένια: | Μα θαύμα μισό! |
| ΜΟΥΣΙΚΗ 5 | |
| Μπαίνει ο Αφηγητής 3 | |
| ΑΦΗΓΗΤΗΣ: | Κι οι δυο φίλες συνεχίσανε να προχωρούνε. Κι ήρθε ένα βράδυ που βρέθηκαν στη θάλασσα. Μα ήταν βράδυ με άγριο αέρα και πολύ δυνατή βροχή. Άγρια και τα κύματα. |
| ΜΟΥΣΙΚΗ 6 | |
| Μπαίνει η Θάλασσα ? κινήσεις σαν της φωτιάς | |
| Θάλασσα: | Αγέρα δυνατέ, κατάπιε στη μανία σου ότι βρεθεί μπροστά σου! Γλυφές σταγόνες της βροχής αντάμωσε τις αλμυρές σταγόνες μου και γίνετε κύματα πελώρια να φτάσετε ως τον ουρανό, να σβήσετε το φεγγάρι. |
| Ασημένια: | Θα πνιγούμε! |
| Εμφανίζεται το ψάρι. | |
| Ψάρι: | Έλα μαζί μου. Τέτοια ομορφιά, μη χαθεί. Πάνω στη ράχη μου σκαρφάλωσε. Θα σε σώσω. |
| Ασημένια: | Μόνη μου δεν έρχομαι!. Είναι και η φίλη μου. |
| Ψάρι: | Μόνο εσένα στη ράχη μου θα αντέξω. |
| Η Ασημένια δεν πηγαίνει. | |
| Χρυσαφένια: | Φύγε λοιπόν! |
| Πηγαίνει κοντά στη θάλασσα- την ηρεμεί. Η θάλασσα αποχωρεί | |
| Ασημένια: | Θαύμα! |
| Χρυσαφένια: | Μα θαύμα μισό. |
ΣΚΗΝΗ ΤΡΙΤΗ
ΜΟΥΣΙΚΗ 3
Μπαίνει ο ΑΦΗΓΗΤΗΣ 4:
| ΑΦΗΓΗΤΗΣ 4: | Έπειτα βρέθηκαν σε μια άλλη χώρα. Μα και εκεί οι άνθρωποι, ίδια με όλους τους άλλους, θέλανε μόνο να γελούν στο φως του ήλιου. Το ίδιο και τα άλλα πλάσματα, όπως παντού αλλού, προτιμούσαν να ονειρεύονται στη σκιά του φεγγαριού. |
| Ασημένια: | Πουθενά δεν θα δούμε το θαύμα; |
| Χρυσαφένια: | Ίσως η μοίρα μας να είναι η μοναξιά! |
| Εμφανίζονται οι 3 Μάγοι | |
| Ασημένια: | Για στάσου! Κάποιοι έρχονται! |
| Χρυσαφένια: | Ποιοι είστε εσείς; Πού πάτε; |
| 3 Μάγοι: | Είμαστε 3 Μάγοι εμείς , της βαθιάς Ανατολής το Χριστό ζητούμε τώρα γέροι, βασιλιάδες, τρείς. |
| Μάγος 1: | Χρόνια πολλά περάσαμε τ’ αστέρια μελετώντας και τον δικό Του ερχομό ως τώρα καρτερώντας |
| Μάγος 2: | Άστρο λαμπρό μας οδηγεί να πάμε μακριά να βρούμε το Χριστούλη, με δώρα ακριβά. |
| Μάγος 3: | Σμύρνα, χρυσό και λίβανο δώρα στον Βασιλιά Εκείνον που γεννήθηκε στη φτωχική σπηλιά. |
Φεύγουν οι Μάγοι (στη δεξιά πόρτα)
| Ασημένια: | Παράξενοι άνθρωποι |
| Χρυσαφένια: | Και παράξενα τα λόγια που είπαν. |
| Εμφανίζεται ο Άγγελος | |
| Άγγελος: | Κατέβηκα από τον ουρανό στη γη φέρνω γαλήνη σ΄αυτούς που περιμένουνε και θέλουνε Ειρήνη.Για μας απόψε ήρθε στον κόσμο ο Χριστός και γέμισε τη φάτνη και τη σπηλιά με Φως. Να κάνετε κι εσείς |
| ΜΟΥΣΙΚΗ 8 | |
| Φεύγει ο Άγγελος.
Μπαίνει ο ΑΦΗΓΗΤΗΣ . Κλείνει την αυλαία πίσω του. |
|
| ΑΦΗΓΗΤΗΣ: | Και συνέχισαν το δρόμο τους ακολουθώντας το αστέρι που τους έδειξε ο Άγγελος. Σκαρφάλωσαν σ’ ένα βουνό στη μέση της ερήμου και νύχτωσε όταν διέκριναν το βράχο με τη σπηλιά στα σπλάχνα του. |
| Ανοίγει η αυλαία.
Η Μαρία, ο Ιωσήφ και οι Μάγοι στη σκηνή Συναντούν τους Βοσκούς που μπαίνουν στη σκηνή. |
|
| Βοσκός 1 : | Ξεκινήσαμε κι εμείς πέρα απ’ τα βουνά παίρνοντας μαζί μας, πρόβατα , αρνιά. |
| Βοσκός 2: | Όνειρο είδαμε γλυκό, που βγήκε αληθινό ένα αστέρι φωτεινό, μας πηγαίνει στον Χριστό. |
| Βοσκός 3: | Ο Λυτρωτής του κόσμου, απόψε ο Χριστός, γεννήθηκε να φέρει, παντού το Θείο Φως. |
| Βοσκός 4: | Σε ένα μέρος τόσο φτωχικό δίχως πλούτη, έτσι απλό, ήταν θέλημα Θεού, να γίνει η γέννηση του Χριστού. |
| Οι Βοσκοί μπαίνουν στη φάτνη. Γονατίζουν.
Τα κορίτσια πλησιάζουν λίγο την φάτνη. |
|
| Χρυσαφένια: | Το αστέρι στάθηκε πάνω από εκείνη τη σπηλιά. |
| Ασημένια: | Εκεί πρέπει να πάμε! |
| Φθάνουν στη σπηλιά. | |
| Μαρία: | Χριστούλη μικρέ που ήρθες στη γη πάρε απ’ τη μάνα μιαν ευχή: το χρυσάφι απ’ τα αστέρια στα ξανθά Σου τα μαλλιά το χαμόγελο που άγγελοι ζωγραφίζουν με χαρά, την αγάπη που θα πάρεις απ’ της μάνας την καρδιά στους ανθρώπους να χαρίσεις που Σου ψάλλουν ωσαννά! |
| Ιωσήφ: | Η σπηλιά η σκοτεινή είναι τώρα πια λαμπρή μ’ αγγελούδια στολισμένη και με Θείο Φως λουσμένη.Τι μεγάλη αγάπη Θεέ μου έχεις για τον κόσμο αυτό! Το παιδί Σου τώρα στέλνεις να μας σώσει απ’ το κακό. |
| Άγγελος: | Όλα ας τραγουδήσουμε εμείς τα αγγελούδια τα πιο γλυκά και όμορφα αγγελικά τραγούδια.Ας ξεχυθεί το μήνυμα αληθινό ας γίνει αυτό που όλοι τραγουδούν το «επί γης ειρήνη» |
| ΜΟΥΣΙΚΗ 9
Μπαίνει η Χρυσαφένια. Μπαίνει η Ασημένια . Ρίχνει ασημόσκονη με απαλές κινήσεις- στροβιλίζεται. Μπαίνουν οι ΑΦΗΓΗΤΕΣ 5 , 6 ΜΟΥΣΙΚΗ 9 σιγανά |
|
| ΑΦΗΓΗΤΗΣ 5: | Και η σπηλιά φωτίστηκε με το απαλό ασημένιο φως του φεγγαριού και τη γλυκιά λάμψη του πρωινού ήλιου. |
| ΑΦΗΓΗΤΗΣ 6: | Και μέσα στη σπηλιά το φως ήρθε και ενώθηκε με τις σκιές. Η ζωή και το όνειρο δίπλα-δίπλα. |
| ΑΦΗΓΗΤΗΣ 5: | Και το φεγγάρι από ψηλά στον ουρανό τα είδε αυτά και ευχαριστήθηκε. |
| ΑΦΗΓΗΤΗΣ 6: | Και ο ήλιος από κει που ήταν κρυμμένος τα είδε κι αυτός και χάρηκε. |
| ΑΦΗΓΗΤΗΣ 5: | Και οι άνθρωποι, εκείνη τη νύχτα, αναγνώρισαν τα μηνύματα της ψυχής τους. |
| ΑΦΗΓΗΤΗΣ 6: | Και τα πλάσματα της γης, εκείνη τη νύχτα, συμφιλιώθηκαν με τους φόβους τους. |
| ΑΦΗΓΗΤΗΣ 5: | Νύχτα σπαρμένη όνειρα, Νύχτα γιομάτη λάμψη. Χρυσαφένια, Ασημένια Νύχτα Χριστουγεννιάτικη |
| ΜΟΥΣΙΚΗ 10 | |